Uitspraken als "Onze toekomst", "Bloem der natie" en "Aaah wat lief!" waren aan Zultkop Matthias niet besteed. Zijn glasboer verdient er in ieder geval goud geld mee.
Kindertjes Gepost door Matthias op 06-01-2002 14:04Als ik ergens een hekel aan heb, dan zijn het wel kindertjes. Vooral omdat ze van alles nog niet kunnen. Leren kost kindertjes een behoorlijke hoop energie, dus het ene kindertje steekt zijn energie in het leren lopen, terwijl het andere kindertje probeert te praten. Allebei tegelijk kan blijkbaar niet.
Er loopt hier wel eens een bosje kindertjes rond. Verschrikkelijk! Eentje, een meisje kan net lopen, maar niet praten. Een ander, een jongetje, kan praten, maar weer niet lopen. Omdat hij niet kan lopen zit hij ergens in een hoekje aan een stuk door te babbelen. Dat vind ie reuze interessant. Het gaat alleen nergens over en diepgang is ver te zoeken. Het meisje kan dus lopen. Dat moet natuurlijk flink uitgeprobeerd worden. Continu loopt ze iedereen in de weg en voor de voeten. Aangezien lopen veel oefening en ervaring vereist is ze de techniek van het lopen niet helemaal meester. Om de vijf stappen kegelt ze tegen de grond en het duurt niet lang of ze kleunt met d'r hoofd tegen iets aan, waar volleerd lopers hun knieen tegen stoten, voornamelijk puntige dingen. Het kindertje zet me het daar op een schreeuwen! De ruiten springen zowat uit elkaar. Het jongetje was net een nieuw verhaal begonnen en kan het niet zo waarderen dat het meisje met haar gebler alle aandacht opeist. Ondertussen probeer ik alvast de glasboer te bellen voor een paar nieuwe ruiten. Het ventje begint ook te schreeuwen. Het lawaai is oorverdovend en nadert de pijngrens. Net als ik denk dat mijn trommelvliezen het gaan begeven stopt het meisje met gillen. Het ventje schrikt van zijn eigen gebler en houdt meteen op. Heel even is het stil. Aan de andere kant van de lijn hoor ik de glasboer vragen waar hij de ruiten moet komen vervangen. Ik zeg dat het niet meer nodig is en hang op.
Het is nu stil, maar dat zal niet lang duren.